gittin...

küstah uykuları
ve penceresiz duyguları
kalın perdelerle başbaşa bırakarak!..


turabi seraplar gibi, suya meyyal
mahur fısıltılar sarıyorum göğsüme
sokuldukça, sokuyor hasretin besmelesiz
ıssız köylerin akrepleri gibi hasretim
elimde değil hiç sevemedim zaten yoklukla terbiyeli günleri
senin olsun dünlerle ötelenmiş sevmeler
dün yanımdaydım oysa
dünyam senle çevrili bir ada!
şimdi, hızlı trenler çarpışıyor beynimin loblarında
imitasyon hülyalar efeleniyor rüyalarıma
dolanırken hıncahınç sensizliğe
çözmeliyim bu arada seni yarınlara!



gittin...


turvakar bir bandıra bırakarak denizlere
acı izlerden tespihler kondurmalı dudaklara
aciz voltalarla küreklemeli şimdi dalgaları
tok yanın açlığıyla doyurmalı aç martıları...



kabuğundan nasır suları içecek kuşlar
tersine büyüyecek gayri ağaçlarım
kan kusarken acı örtülere
gagaladıkça dünler derilerimi
sormayın diyeceğim!
kutsal mahya gibi ışıyan gözlerle
sormayın gerisini!


sevdanın ecrimisili olarak öleceğim kesin
işte o vakit bileklerimi, bildiklerimle değil
kasvetli bir aşkla kesin...



gittin...


ve ne zor şimdi yaşamak
bir tufeyli gibi
yıldırım tutmuş kollara ayrılık anlatmak
yeni rengin bu diye!
irislerin sensiz odağına kör karanlıklar ışınlamak
ölmek saadettir bunca yıl üzerine
ilaçlı bir mahya gibi uyumaksa saltanat
bana başka şarkılar söyle artık
tutmadı, ucundan kırpılmış nakarat
tutmaz...




gittin...


sönmemiş kireç gibi umudum
yangın yeri çığlığı gibi tutkum
ama susmalıyım
ve sustum!
suçum danışıksız sevmek, cezam sen
suskum korkudan değil ya da ölmekten
ki; kaç ilmek ş/işlenmişim sana örülürken
ama varsın olsun
hem artık nasılsa elde var avuçta yoksun!..



ama yine de var olsun soluğun
karamsar güllerin yağrağından düşen som damla
hayat bu işte
fazileti, kıymetle kıyamet arasında bir yerde!
aşksa, sönmemeye yakılmış karamsar perde!..



alazlanır, sevmekle nakışlanırsa
kıvanca boğar doyurur
kabarır yarası, kabuklanır derdi
yüz tutarsa sönmeye


dikenin avucuna düşer her gül, kendi bilmese de!..


gittim...


sana, kendimi bırakarak
hadi öp avuçlarını, koy yanağına!..




ToprağınSesi






.