körelmiş, aç duygular, doymamış ki iştaha
sinmiş yaban muştular ulaşmamış muhtaca
kurumuş yalan sa’det av olmuş yâr avcıya
kavl_i sancılı gülşen ki; karışmış sanrılara
katl_i serbest mektuptur ol gönl_ü feriştaha



okusa da onulmaz gerçi, bu hicret_i har
membaını kış vurmuş, zedelenmiş âhuzar
kıblegâhı şaşmışsa, velev solmuş belgüzar
hangi kıyam susturur da bu recmi yok sayar
elin kiri eldense, bilmem hangi su yıkar!




aynasıdır oysa ay , karanlık çalanların
onların da Rabb’ıdır Hakk, aşk_ı bedbahtların
’’git’’ en zor laftır hani, b/üzülür dudakların
ateş senindir hani, kor erte kalanların
harsın sen sözümona da, su kimin! tanrının!..




gün/ah/kârım işte son oda kapanmadan
hakk dürüp tarhiyatım, mecelle toplanmadan
ben kilimin ilmeği, sen içimdeki motif
amin demek ne derece haksa işte doymadan
işlenmişim bir kere, elin elim olmadan





demişler ki; dilenme; çalış dile tanrıdan
dilemişim iki göz bıkmadan usanmadan
biter mi yolum, gecem; sağın, solum olmadan!
susar mı yürek sesi mızrap karnı doymadan
ben seni silerim de, yazılmışsın taaanrıdan...









ToprağınSesi




.