“paranın hepsi bu mu … ! ”

bu cümle
kabusuydu akşamlarının
ardından sille tokat ağız burun kan
ayazın buzullara öykündüğü bir gece
garip “yetti gayri” dedi
terk verdi tek odalı gecekondudan

el ayak çekildi sokaklardan
insanlar rüya sarmallında
ayaz iliklerde işkence
insan öğütüyor gece
tutulmuş kuytular
her köşe başı bir tuzak

bir gecelik yer telaşında garip

siyah mersedesin kapısını zorladı
alarm sesi yırtmaya başladı geceyi
panikledi eli ayağı / koştu koştu
açık unutulmuş bir kapıdan
tazı gibi çıktı çatıya
pustu bir baca arkasına
tek ışık yıldızlardı
uzatsa ellerini sanki tutacaktı

kapadı gözlerini
hayatının kısa metrajlı filmi gösterimdeydi
her akşam yenilen dayak/ açlıkla terbiye
gönderilmediği okul / tutulmuş sokaklar
coplu polisler / izbe karakol
teslim ol sesiyle irkildi
yüreği ümüğünde atmaya başladı

anladı / her taşın altı tuzak
zordu garipçe yaşamak

adımını attı uçuyordu
yüreği bir hoş oldu

manşetinde
“göbek de olacak selülit de”
yazan gazetelerle
örttüler üzerini

anne baba cahildeydi
devlet misyondaydı
polis vizyondaydı
düzen soygundaydı
halk uykudaydı

şimdi suçlu kim
kimi yargılamalı




05.09.07-Antalya
Sıtkı ÖZKAYA