Ben hep seni aramışım
Yılların yorgun sokaklarında
Zamanın göz boyayan sayfalarında
Terk edilmiş çocukluğumun şımarık yaramazlığında
Eylül rüzgârlarıyla sararan güzelliğimde

Ben hep seni beklemişim
Kıyıda definesiz bir gemi gibi
İstanbul’un tüm kapılarında asker misali
Sürekli adıma seslenen uçurum kıyısında
Sonbaharın ilkyaz sevdasında

Ben hep seni özlemişim
Çift süren köylü kadının hasadında
Aynaya yansıyan gözlerimin aksinde
Yamalı yüreğimin iğne izlerinde
Mor salkımlı bir asmanın pırıltısında

Ben hep seni yazmışım
Bağlı ellerimde ki kelepçenin demirine
Gözlerime sığmayan gökyüzüne
Yağdıkça yüzüme serinlik veren kar tanelerine
İçimde hiç büyümeyen çocuğun yüreğine

Ben hep seni sevmişim
Yüreğimin kimsesiz atışlarında
Bir ırmağın bahara doğru akışında
Beyaz bir ata binmiş bulutun macerasında
Susuz toprağın yağmurla ıslanan kokusunda

Ben hep senmişim
Tükenmişim kör kalemle seni yazmaktan
Varlığımın kimyası senmişsin
Varlığının formülüyse ben
Sevmek için bunca zaman seni beklemişim