1
Yorum
2
Beğeni
4,8
Puan
1689
Okunma
ney sesinde söz çölü peydah ederse.
tûtîya, allı pullu peçeli ; budur sözüm
nice elfâz söylense ırakta bulur yine
alır kendin öğütür lif lif dökülür özüm
örtülere bürünür öylece basar yere
yol geçen hanıdır gönülde yakut senfoni
tezgahında mısralar dokur can alevinden
inkisarı konuk eder şu mâhir itaati
karahumma ruh kırığı düşünce ellerinden
yalpalar zehr ibareden hep tiryaki dil’im
atılır meydan yerine dünyanın kor tutar
bilmez ki bu çöllerin mürididir herdaim
yandıkça göklerinden beyhude kumlar yağar
.
5.0
92% (11)
3.0
8% (1)
Cevap Yaz