Ruhum bulanıyor...

Yörüngesini kaybetmiş şaşkın bir kaplumbağa gibiyim

Istırapların meze olduğu, afişi sararmış pavyonların birindeyim

Ruhum ekşiyor

Garson bana bir agonizm çek, deyip kahkaha atasım geliyor.

Tavana asılı Renkli top, başımın üstünde gereksiz ışıklar sıçratıyor keyfime...

Etrafımda, yüzlerindeki ağlayan kadın resmini karartmak için bir dolu boya çalan konsomatrisler.

Matris gibi gerçek ve karmaşıklar gerçekten de

Günlük yıkanan beyaz gömleğiyle, gerçekten de pavyon garsonlarına benzeyen bir adam yanaşıyor

Çenesinin hemen kenarında faça izi, bilerek kondurulmuş bir dövme gibi

"Abi bu hıyarı Bestaanım gönderdi."

"Eyvallah bırak usta."

Kabuğu soyulmamış ama özenle dilimlenmiş hıyarların tabaktaki duruşu nedense hiç rahatsız etmiyor beni.

Sanki her gün hıyar hediye alıyormuşum gibi

Hıyarın buralarda sembolik bir anlamı var sanki.

Tamam kırmızı gül aşk demek

Beyaz lale saflık demek

Lilyum güven bana demek

De yeşil hıyar ne demek?

Sonra hafif göbekli, dolgun bayan şarkı söylemeye başlıyor.

Ses sanki duvarlara çarpıyor da yere kan revan düşüyor gibi

En güzel alkışlar sarhoşların alkışlarıdır

Hariçten gazel okuyan da kalmamış zaten

Hariçten okşanan bacakların üstündeki eller üremiş onun yerine

Ruhum bulanıyor...

Konsomatrislerin kahkahaları öyle ağır ki, üstümden acımasızca geçip ezecekler gibi...

Hesabı istiyorum...

Dilimlenmiş yeşil hıyarlardan bir tane ağzıma atıp çıkıyorum


Oktay Coşar