ne yapsan elinde kalıyor işte
cibiliyeti sönmemişse
ki; elinde değil
sanıyorsun ki
orman lehçelerini unutmuş ağaçlar
oysa, soyuldukça daha da çarpıyor makaron halatlar
tüm mevsimler bahardı bir zamanlar
kıskanç kuşkular panayırları vardı
kaç ulemanın, kaç falcının kapısı aralanmıştı
hepsinde kehanet aynıydı
bu aşktı...




derbeder lahzâlar koysa bile tek başına
mutedil akşamların ardı fıtınaydı
değdikçe elin eski resimlere
irislerinin objektifi yakardı
unuttuğun kadar kendindeydin sözümona
yığdıkça balık istifi dünleri ranzalara
tutmazdı yine maya
tüm geçmiş rafadan bakardı!..




aşk için, kim demişse tam bir saftataydı
v a r l ı ğ ı n
__________y o k l u k l a
_____________________ b u l u ş t u ğ u
__________________________________ k i m s e s i z
_____________________________________________ d e l t a
yerleşmiştin oysa tüm alışkanlıkların hafızasına
kısık gece lambalarına saklı açık uçlu ağlamalara
sızardın rüzgârın peykesinde telli duvaklı
kızıl bir gurur el sallardı camlardan, kıskanırdım
ve bilirdim ki; o en iyi sağlamaydı...


çok kandırırdım kendimi
istemsiz fırtınlarla düşerdi yağmurlar
çiseler tanıdıktı sözümona , damlalar sahipsiz!
her yeni sandığım, bakardım ki; yine eski bir eskiz
otururdu içime nekes kadırgalar
ne var ne yok hedef/siz atılırdı salvolar
ve vururdum gözü kapalı h e r ş e y i
unutmak demişti adına işte hergelenin biri
oysa, herşeyin kucaklardı her şeyini!..



nereye değse elim
nereye baksam sepken sebil orada olurdun
kime dokunsa elim sendin
elim değse boşluğa öylece dururdun
bardağın buğusu da bilirdi
defterin orta sayfasındaki çiçekte
ne varsa tam anlatamadık, işte tümden oydun!..


sonra...
........................................................


baharlar dörde bölündü sonra, günler saatlere
dalgın haletlere dumanlı nefesler karıştı
irkilene dek en iyi zaman buydu
ya da en kötü halusinasyon
strese endekslemişti doktorlar
ve iyi yaşamak diyorlardı adına
tüm kötü alışkanlıklar bırakılacak!
bilmiyorlardı
ne bilirlerdi onlar bu akışkan dili
ne stent kabul ediyordu bu oda, ne yalancı kobayları
çıldırıyordu tek başına fobisi
kesip doğruyor, saldırıyordu önüne geçene
ki; yürek deniyordu bu h a n ç e r e!..


çeksen elini işte, çekebilsen
koparıp atacaksın tutsa elin
sökeceksin bu frapan müşkülatı kökünden
hani, debisi kendinden en büyük nehir ya özlem!

elin değse işte
söyleyecek derdini
anlatamasa da konuşacak kendinden

elindeyse gel!..





ToprağınSesi



.