Her şarkı ayrılığın senfonisini çalıyor kulaklarımda,
Açık ve net son söylenen cümleler,
Bir "Hoşçaka", bir "Kendine İyi Bak"
Bir kaç cümleye sığıyor sanki tüm yaşanılanlar ve yaşanılamayanlar,
Ben Seni hep en yaşanılası olarak gördüm..
Herşey Sen de Yaşanmalı...
Seninle Yaşanmalıydı...

Şimdi hangi Sevgiliye emanet edeceksin Yüreğimi?
Artık "Eski Sevgilim’i olacaksın?
Sensizlik bir evin yeni taşınıp da bomboş kalmış duvarları gibi,
İçinde hiç bir şey olmayan,
Bomboş..
Şimdi bu evde Beni Eşyasız, Kimsesiz ve Sensiz mi bırakacaksın?

Son sözlerin kalbimi kesmeyen bir bıçağın actması gibi acıttı,
Ama uyuşmadı hiç..
Canlı canlı hissettim acını..
Canlı canlı yaşıyorum herşeyi..
Şimdi hayallaerin mi dolduracak göğsümün dolmaz boşluğunu?

Oysa Sana nasıl susuyor kelimelerim,
Sana acıkıyor..
Gıyabında bu aşkın, bu kelimelerin, Biz/Sizliğin Meçhul Katili olmayalım..

Gözlerimin feri sönmüş...
Hemen Siyah ve parlak göz kalemi,
Biraz da allık ve ruj..
İşte bu kadar kolay dış görünümümdeki çökmüşlüğü kapatmak,
Gözlerimden kimse anlamaz zaten..
Çünkü kimse tanımıyor ki onları...

Neyse eninde sonunda olacaktı bu Veda...
Bizimkisi belki de başlamaması gereken yerde başladı,
Bitmesi gereken yerde de bitmeyecek değil ya..
Bedeni iyileştirmek kolay da ya Ruhumu nasıl iyileştireceğim?

Giden Ben ama Terk Eden Sen..
Aldatışın, kandırışın ucu iltihaplı, pis bir sivilce şimdi..
Sıksam ...
Koparsam kalbimi acıtsam biraz...
Acıyor zaten ama.. Tamamen çıkarsam yerinden,
Hisseder miyim bir daha?

Sayısız düşlerimi çöpe atıp gidiyorum,
Hayallerimi suya döküp gidiyorum..
Bu defa Ben gidiyorum..
Senin gitmene izin vermeden..

Nevin Akbulut --- YirmiYedi-Ocak-İkiBinOnBir--18:20