acımasız kalan yüreklerden seslenirim sana anne
ben gelemem geldim diyemem
içimde kokan toprak var üstüm başım kirli çamurdan
cebim yine delik dilenciyim ben anne


esir düşmüş kapılardan seslenirim sana anne
içim ağlar ağlamaz diyemem
kurt kesilmiş çakallarla boğuşurum hergün
emir demiri keser mi dersin anne

bahtı kapalı bir okyanus muydu anne bizi yöneten
yönetipte terleten
indim okyanustan aşağı çıkabilirim diyemem
namı diyar baba dedikleri Amerika değil miydi o anne

ben bu uğurda canımı verdim benden can isteme anne
kurdun düşmanı olan bir barbar değilim ben anne
biliyorum ağlarsın yine ağlama diyemem anne
köşesinde oturan oturup da tutturan dedeme selamlarımı iletirsin anne

bir ben vardım yoktan doğan
şimdi vardan doğan bir yokum ben anne
elimde bir kağıt bir kalem sadece yazarım ben anne
nerde siyah varsa orda yaşam var anne

hatırlamaz mısın anne
sakalını sıvazlayan dedemi
emekleyen ninemi
yerden yere vurdular cesurum diyen gaddarlar

bu muydu mertlik
mertlik buysa ben kaçarım kasamam anne

şair hukukçu(yunus tapancı)