"sürgün ve hükümlü yanlarımdan vurgun yiyorum en çok…Düşlerimi tükürüyorum mosmor bir kusmukla.Bitmiyor öksürük nöbetlerim.Sökül artık nikotine kesmiş ciğerimden…Katı bir yalnızlık hükmüne boyun eğmiş saçlarım..
Tarasam saçlarımı kan sular iner alnıma..(t)aramıyorum saçlarımı aynalarda…Çıplağım…Ardışık hüzünlerde…Elbiselerimi zaman giymiş teker,teker..Beğenmemiş ,çıkarmış hepsini…Sesine yakın bir notam yok ,söylediğim türkülerde...

Yirmi dokuz köşeli bir alfabenin çıkmazlarında sürgün nefesim…Harflere bürünmüş duvarlar örülüyor dilimin üstüne Küflü demirlerin keşmekeşliğinde tedirgin dururken şehrim; Sükuta vuruyorum, çukurlarında kıyama durmuş çığlıklarımı.Ve lâlliği (b)asıyorum anarşist dudaklarımdaki eylül şarkılarına Ki cümlelerimi gömüp satırlarına, susmak vakti şimdi… "