Beyaz papatyaların yapraklarında ara
Tespihime dizdiğim aşkın incilerini
Beklenen vuslatımız kaldı hangi bahara
Yüreğime hapsettim sevda sancılarını

Ayağıma yol vermez Arnavut kaldırımı
Sabaha uzatırken gece aysızlığımı
Yıldızlara söyledim gönlümdeki sırrımı
Yalnız onlar anlıyor benim yalnızlığımı

Suçum neydi ki benim hasretinde tutuldum
Kanamadan sızlıyor gönlümde ince yara
Kader ile oynanan kumarlarda ütüldüm
Koy verme o simsiyah saçlarını rüzgâra

Gözlerinin açtığı yaralar pek derince
Hasretten çürüdükçe akbabalar üşüştü
Boğazımı sıkıyor parmaklar ince ince
Bir aşk ki sol yanımdan bulanık suya düştü

Derdimi arz eylesem o gözleri mahmura
Yorgun yüreğim artık derin uykuya hasret
Yalvardım avuç açıp çiseleyen yağmura
Günahkâr toprağımın gözleri suya hasret

Hükmüm geçmez zamana öz benliğim yavaşlar
Gönderdiğim selamı yüklenmiş kaplumbağa
Geceler uzadıkça umut ölmeye başlar
Çaresiz yüreğimi attım Yeşilırmağa

Kendim yetmiyor gibi herkes üstüne geldi
Aşkın alevlerinde saklanan yüreğimin
Düştü takvim yaprağı dünden bu güne geldi
Elimde kaldı yayı zaman zembereğimin

Beyaz papatyaların yapraklarında ara
Sana doğru uzanan çaresiz ellerimi
Aşk yaralı ceylanım düşerse ahu zara
Lime lime etsinler sitemkar dillerimi

17.06.2011/Samsun

İbrahim COŞAR