sarı saçlarından gecenin sessizliğine bürünen hilal
eylülü sunmuş önüme işte,yalnız ve patavatsız
kaldırımlarda havlayan köpeklerin huysuz tavırlarına inat
ben de bağırabilsem geceye,hazana ve sana..

hiçbir susku artık dindiremez bağrımdaki sevdayı
hiçbir ateş söndüremez gönlümdeki yarayı
belki usulca sokulursan koynuma
eylül gözlerinden dökülebilirim taze bir sayfaya..

Ahmet Arif’in yaralı dizelerinden kaçabilsem
hoyrat bir rüzgarın keskin uçlarından sana
dolanabilsem sıcaklığına bir nebze de olsa ferahlasam
azrail kapıma dayansa da olur farketmez.

ecelin vuslatından yataklara düşsem de bu hain gecelerde
nereye park edeceğimi bilmesem de yazdıklarımı
o kahır mektuplarından sıyrılmasa da küllerim
belki yumuşak ellerinden dokunursam maviye kucaklasam yani
seni ve gözlerine düşen eylülün ucurumunda ölmek de güzeldir...


4 eylul 2007