Dokunma bana yağmur titredim yeterince
Dokunma bedenime kar yağmış saçlarıma
Umudumu güçlendir dökülüp ince ince
Can sun bereketinle şefkate açlarıma.
Yönüm Allah’a doğru ellerim göğe açık
Yalvarıyorum sana yıkılan dünyamdan çık.

Kendimle yürüyorum ıssız bir patikada
Uzaklaştı dostlarım suya düştü huzurum
Ölüme mahkum oldum bin türlü entrikada
Toprak çeker içine anlatılmaz bu durum.
Doğruluk mu mertlik mi söyle bu mu kabahat
Kırılmış bir kanatta uçarak gitti rahat.

Dokunma bana yağmur gözlerime dokunma
Küle dönen dünyayı seyredeyim bir daha
İstemem senin olsun bana güzellik sunma
Engelle doğmayayım yepyeni bir sabaha.
Kapkara bir çukurda etlerimi sökeyim
Yok demiştim var ise günahımı dökeyim.

Çelik telle örülmüş içinde bir kozanın
Yaşıyorum yıllardır olur muyum kelebek
Bu son haykırışıdır son çığlığı ozanın
Bu halde mi kalırım hayatım bitene dek
İstemem isteyemem yitirmek inancımı
Bilir misin kim çaktı yüreğime sancımı?

Dokunma bana yağmur bakışımdan uzak dur
Farhat mıyım deleyim engelleyen dağları
İlk önce sen sakinleş sonra beni de durdur
Yeniden çağırayım geçip giden çağları.
Yaşamaktan bezdirdi alnımdaki bu çamur
Temizlemem imkansız dokunma bana yağmur.

Afet İnce Kırat