Şiirin hikayesi

Deniz kenarında dinlenirken anılar....
..................................................

Bir gitarın telinde ağladıkça
Aşk denen sızı
Sarar yokluğunun tenini
Re minör dokunuşlar...

Denize düşer
Sevdalı bir resim
kirpiğinin ucundan...
Vurur kıyıya
Ruhu aşk kokan bir martı kanadında
Özlemin sesi...

Sızlar gözlerinde denizin mavisi
Üşür dudakta buseler
Ve adından kalma bir hüzün
Kırılır günün yüzünde...

Soyunurken yürekte aşk c/esaretini

İlikler arzuların düğmelerini
Yokluğuyla sevişen dalgalar....

Hasretin mektubunu yazar
Rıhtımsız bir kıyıda
dalgakıran heceler...

Ağlar parmak uçlarında nidalar...

Savrulur saçlarında
yârin kokusu
Dokundukça her teline rüzgarın elleri...

Tenindeki güneş yanığı
Sızlatır kalbini...

Karanlığa denk düşer
onsuzluktan kalma gün

Geceyi keser düş
Gözlerinin araf’ında
Uykularının ağlar yüzü
Asılı kalır
ruhunun kirpiklerinde rüyalar...

Hayali yandıkça avuçlarında
Ellerinde birikir ona dair dualar...

Dibe vurur gözlerde
Bıçak sırtı bir sancı
Temmuz sıcağında
Kış rengi damlalar
öper kirpik uçlarından
Yanağından süzülür
kalbindeki dinmez acı...

Adın bile üşür bedeninde
Canın sızlar

Ağlarsın...

Ellerin arar ellerini
Dokunmak istersin bir kez olsun yüzüne
Gözlerine gözlerinin şavkı düşer
perde perde
Asıp kirpiklerini uzaklarına

Çaresizce özler
Çaresizce

Yanarsın...

Diz çöktürür
tükenen sabrın

İki büklüm olur içinde hasret

Avutamaz artık yüreğini
Dudağında aşkı öğrenmişliğin
Ve gözlerine sığdıramadığın anılar...

Ketum bir yalnızlık sarar o an kimsesizliğini
Damla damla...
Yokluğunun tenhalarında dolaşıp durursun

Yokluğu ki,
Bir İstanbul kadar kalabalıktır

Özlediğin kadar kaybolursun...

29.06.2011


Arzu Karadoğan