Fokurdadı
İçime doldurup da dışarı taşamadıklarım
Dövüyor eşiğimi sürgün kelimelerim
Hissizim
Parmak uçlarında gitti hislerim
Çöktü dilimin çatısı
Altında kaldı kelimelerim
Siluetim çekilmiş ayrılığın direğine
Renksizim
Tüm renklerim dönüşü olmayan seferde
Boya beni
Boya beni hadi kendi rengine

Döküldü kavlak baharın yüzü üstüme
İnil inil inliyor çatlayan gözyaşlarım
Bir yol sapağına düşüyor gözlerim
Göçebe yollar çekiyor içimi
Sökülüyor hoyratça geceye iliklediğim kelimeler
Koptu düğmelerim içime doldu buz gibi ayrılık

Şişiyor ciğerlerim derin bir nefes s/alıyorum
Bulanık bulanık akıyor yerlere içim
Çamura bulanmış ellerim
Bir tutam sen çekiyorum doyasıya genzime

Of of nasılda bitkinim, öksüzüm elleşmeyin bana
Kimili kimsesizim ah bir bilsen
Nasılda uyumak istiyor içim
Kıvrılmak istiyorum hayatın sakin yanına
Uzanıyorum paslanmış, demirleri ciğerime batan yatağıma
Seslenmeyin adımı
Dokunmayın, hatırlatmayın kimim
Yırtıp atın kimliğimi
Atın işte bana dair ne varsa
Kapatın üstüme ağır demir kapıları
Nemli duvarlar bırakın yanıma
Bir paket de katran kokulu içilmiş sigara
Unutmayın ha
Kadehte aslan sütü, anasonu uçmuş boş bir rakı şişesi de yanı başında

Çeküller bile taşımıyor artık yüreğimin ağırlığını
Ağır çekiyorum hayatı ağır
Karanlık basıyor her yanı
Deliliğimi çıkarıp atıyorum ortaya
Kimse sahip çıkmıyor kaçışıyorlar uzaklara


Bir dirhem yoksunluk donduruyor içimi
İçime çöküyor sırtımı dayadığım nemli duvar
Bir batman batıyorum
Battıkça arşın arşın aşk ölüyorum
Hatırlamıyorum artık kimin nesiyim
Kimim ki söyleyin bana
Boğazımı yırtıp çıkan kimin bu yabancı ses

Jilet kesiği kelimelerin izini sürüyorum ellerimde
Bakir duygularım daha bürünmemişti kire
Gelin edilmiş bahar telli bir cariye
Sözgelimi omzunda unutmuş başını
Duvağına kaderin kirli nefsi bulaşmış
Ne olur acı yükü omuzlarıma basma daha fazla
Düş artık düş omzumdan
Çekinme
Çek nefesine gizlediğin itibarsız mermileri
Vur şimdi
Vur alnımın çatından beni