Yolum

Ben neler çektim
Şerhini yapamaz beni bilmeyen
Dinlemeyen bu şiiri(n hikayesini)

Onu gördüm ısındım ısındım
Öyle bir sıcaklık ve güller açıldı
Hafif esen sabâ ile
Sonra bir gül bahçesi izhar oldu

Onu gördüm üşüdüm üşüdüm
Sonra sıyırdım derimi üstüme giydim
Yırtık ve pırtık abalılara karıştım

Onu gördüm bayıldım…

Ve o beni gördü
Ağzımı açamadım
Ve o noktadan büyüdü yüreğime
Bir çığ(lık) oldu düştü
Tepem yandı vücudum üşüdü
Kulaklarım kıpkırmızı
Canım dönüyor urgan nihayetinde
Bir kâfir gibi çığlıklardayım o an
O an

Ve ve ve
O beni gördü ben de onu
Ağzımı açamadım
Âlim konuştu noktadan
Büyüyerek yükseldi
Bir çığ(lık) oldu düştü
O tek kelime tek noktadan
“suss”

Ve sustum
Yoklardayım bir sadelik
Sırtımda hûn-alûd-pirâhen
Çıkıyorum bu şehrin on iki kapısından
Beni herkes görüyor
O darağacında güvercin misali döner şekil
-Gerçi haklılar kendilerince- beni anlamadılar
Çünkü dediklerime diyeceklerime pusu kurmuştular
Âkil olmayan ne bilir sözümü… Bak işte
Ben yolumu bitirmek üzereyim…

Burak BEKEN
Rize-2011