gün ışığının arasından süzülüyor yine
hep aynı manzara baktıkça silikleşen
kapı dolu bu mağara
köstekli bir hikaye bu
ne kadar zor bu yamacı tırmanmak
kan ter içinde zamanlarım
her yanıma batıyor pişmanlıklarımın sivri yanı
çık ama çık diyor o çirkin sufleci perde arasından
oynayacak zamanım yok ama diyorum
alkış geliyor en arka sırada oturan yaşlı alkolikten
nasıldı replik
ezberim ölmüş meğer
son bir çırpıyla üflüyorum çalıntı sura
belki kıyamette anımsarım diye o melun tiradı
tepenin ardında bir çığlık bekler seni diyor
anlamıyorum ki anlamı
oltayı diyor oltayı salla rejisör
şaşırmış bakıyorum salak salak
oltayı at tepeye diye yineliyor rejisör
çirkin sufleci çık hadi çık işte diyor
yaşlı alkolik içkisinden bir yudum alıp alkışlıyor
Sanki boşlukta asılı bir kuklanın sureti yapışmış içime
terden makyajım akıyor ruhumdan
oysa daha birinci perde bu mutsuzluğuma yeni sığdırılmış
kapı dolu mağaranın içinde tepeler
sürünerek geçmeliyim göreceğimin sırrına
okunaksız yaşamlar toplayıp zehirlerini çalmalıyım
heyecandan dirileceğim neredeyse
daha çürümeden ulaşmalıyım kılavuz tirada
erteleyecek başka rüyam kalmadı üzgünüm
suflecinin çirkinliği ağzını kocaman yapıyor
yaşlı alkolik oldu bu iş diyor
rejisör elime bir kaskatı bir cümle veriyor
öldür de uyan artık diyor
alkışlar yüreğimi burkuyor
ne zormuş bir şiirin ruhunu satmak
muamması bile ödünç alınmış bir hayale
ne zormuş bu hendekten atlamak
yüreğimin kostümlü tarafı paramparçayken...


Oktay Coşar