7
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1056
Okunma
ay beyaz elbisesini giyerken
kimsesizliğin omzunda
salınıveren perdelerin ardından seslenir
nöbetçi yalnızlık
an gelir ki
yudum yudum şehla olur gözlerindeki anlam kırıklığı
bir de
beklerken hep kendine benzer
rüyaların sesleri
oysa
gözyaşlarıyla boyanırken
besleme hikayeler
ayağında pabuçla yürür
sızdığımız mutlu zamanlar
büyürken gerçeğe
hissettiğimiz sahici sevdalar
gözümüzde tektir kaymayan göreceli yıldız
şimdi hayatın yüzünde
öncelikli sevgiler gibi
hücrelerime uğramadan
yıkansa gitmelerime dokunan açık yara
....
5.0
100% (5)
Cevap Yaz