iliğimden tuttu gün
güneşin kızılına şaraptandım
ayrılıklara çoktan alıştım

dem büyütür gezgin

aşkın koynunda sabahı sussam
kırılır bardağın yosunu gözlerine
içimde tin özeti yorgunluk
sarılıp uyusam sesini

cümle eksik betimlese nesneyi
kış dağılır saçlarına kır
buğulu biten üzüm testisinden düşer uzaklık
solumdan kalkar tersine zaman
tümseğin büyür gidişine

sabahın ilk saatine kurar düşlerini ter çocukları
açılır saç telinden ağrılarım
omzumda ağır ekmek çıkını karınca yükü
yol büyür gelişine

siyatik kuşanır bacaklarım
tümden gider ay
yüzün penceremde gezen
söyleşi aralığı dudağım ıslanır özlemin
içine düşen şehirden artan kuş olur
kirpiğinden çaldığım yaş

arkadaş mavi yakalı gül düşlemi
emeğin göğüne uzayan buluttan arınır tarağını
iki komşu duvar ayrıntı kutsar sırrına
küfür şaire yakışır
yıkılan ilk hecesi uzaklığın

içten konuşur sensizliği defne ağacı
çıktığın an saklandığın kayıp kimlik
kendini vurur intihal

dem çoğaltır gezgin

Sinan Göztaş