Sahildeydim bu akşam, Marmarayla başbaşa
Güneşi uğurladık, çok garib bir hüzünle
Gark oldum gözlerimden, akan sel gibi yaşa
Bu gece görmeliydin, beni kendi gözünle

Bu gece martılarla dahi hiç konuşmadım
Boynu bükük kondular, sahildeki taşlara
Bu defa dalgaların, hoş sesiyle coşmadım
Sensizliği anlattım, sessiz uçan kuşlara

Dertli içimi döktüm, denize ağlayarak
Koynuna düşüyordu katreler ılık ılık
İnce karanlıkları, gözüme dolayarak
Gözyaşlarımı çaldı, içimdeki yalnızlık

Sarkan ayaklarımı, gıdıkladı bir dalga
Güldürebilmek için, beni gamlara inat
Kısıp da gözlerimi, dalıp gittim uzağa
Beni sana getirdi, bembeyaz iki kanat

Beyaz kelebek gibi, görünüyor martılar
Gecenin bu vaktinde, denizde uçar iken
Yakamozlar denizde, bana ateş yaktılar
İçimdeki yangından, gölgene kaçar iken

Bu gece çok yalnızdım, gökte yıldızlar gibi
Ay bile hiç sormadı, sebebini bu gamın
Marmaradan derindi, duygularımın dibi
Ancak orada buldum, kalbini bu adamın


Soner ÇAĞATAY 25 Haziran 2011 / Wuppertal / Almanya

Not: Fotoğraf, sevgili dostum Mehmet Çetin