Bir kıssa anlatayım okuyun heves ile,
İbret alalım çokça ders olsun bize giz’i,
Gönül ehli olalım hem hayıra vesile,
Özde ayırmayalım zakkum ile nergiz’i.

Vakti geçmiş zamanda köyde bir yangın çıkar,
Alev alev yanarak haneyi yakar yıkar,
Ev de bir çocuk kalır ahali ağlar bakar,
içlerinden birisi içerde alır hızı.

Zeynep nine dalarak, ateşin hanesine
Kucaklayıp çıkarır götürür anne’sine,
Yanar güzel yanağı bastırır sinesine,
Merhameti uğruna çeker günlerce sızı.

Evi yanan aile bağı bostanı satar,
Göç ederler şehire hüzünü baştan atar,
Çalışıp zengin olur paraya para katar,
Dertlenir Zeynep nine bunlar unuttu bizi.

Torunu ile yaşar köyde mahküm asâ’ya,
Okutamadı diye düşer binbir tasa’ya,
Kimsesi yok bir kuruş para girmez kasa’ya,
Alır kağıt kalemi yazar dosta bir yazı.

Takati yok çaresiz eridi bitti beden,
Yardım ister eskiden komşu olan haneden,
Bir selam vermediniz bu vefasızlık neden,
Yazar akla geleni sitemi dizi dizi.

Haber geldi komşudan buyurun gelin bize,
Elimizde ne varsa bir kısmını da size,
Okumayan çocuğa alalım türlü vize,
Anne karşılamaya görevlendirir kızı.

Zeynep nine hevesle torunla girer yola,
Buluşmak için bekler bir parkta verir mola,
Gelip geçene sorar bakınır sağa sola,
Geldi şehirli bacı gözler çakışır bazı.

Üstü başı dağınık köylülere göz eder,
Nine utangaç yüzle kendisinden söz eder,
Pişman oldu sözüne yüzünde binbir keder,
Alameti farika yanakta yanık izi.

Derki sizin işiniz ya adres yada para,
Bıktık sizden defolun başım girmesin dara,
Hem paspal şu haliniz yüzünde yanık yara,
Zeynep nine söylenir kızım aklına kazı.

Okudun adam oldun beğenmezsin kimseyi
İnsanlık denen şeyden alamadın hisseyi
Yazık fitne doldurdun o mübarek cüsseyi
Gönül ehli kalmadı rastlanır sizde azı.

Anne’si arar sorar ne oldu misafire
Der ki bekledim durdum rastlamadım sefire
Taradım her tarafı çevirerek kevgire
Duyduklarına kızıp figan olur avazı.

Seni ateş içinden çıkarıp alan insan
Sevgi dolu cefakâr yüreği nalân nisan
Çok büyük hata ettin kullandın kötü lisan
Ağla şimdi haline çalarak dertli sazı...