1

Biraz önce güneş battı.


Gözlerim gece perdesini araladı
Ellerim siyaha doğru uzandı
Bulutlar, ışığını söndürmüş yıldızların.
Avuçladığım gibi kurtardım birini hücreden.
Armağan etti rengini yüreğime,
Yürek bunu tanır bir yerden,
Tanıyan yalnız yürek.

Bir oda istedi bizden
Yürek açtı kapısını evin,
Ev ki dağınık ve rutubetli,
Koşarak uzandı yatağına,
O bu yoksulluğu tanır,
İnsanlık tarihini biliyordu,
Katliamları, işkenceyi, mahpusları
Ve ölen çocukları
Unutmamıştı.

2

İçimde bir misafir taşımanın sevinci


Otel odasının penceresine yaklaştım
Minare ışığında beliren sadece martılardı
Bedenleri kar tanesi kadar beyaz.

Seslendim içlerindeki en yufka yürekliye
Belki ala renk ona yakışmayacaktı
Ama uyku girmezdi gözlerime
Sarıya bir yoldaş renk olmasa.
Masal kuşları gibi kondu omzuma
Fısıldayarak rengini istedim
Kanatlarıyla yüreğimi okşadı
Ve oracıkta beyazı bıraktı.

Yürek selamladı lekesiz adamı
Sarının yanına uğurladı onu
Her ikisi uzun bir uykuya dalmıştı
Sahiplerinin armağan ettiğini biliyordular
Bilmeseler kim katlanır bu yıkık eve?
Uzun süre onları izledim
Ve küçük oda’da gezindim.

3

Gecenin hüznü üzerime çökerken
Yine kadınımı özlediğim saatlerdi
Gri renkli kazağıyla dikildi karşıma.

Bu kazağı tanıdım bir yerden
Giderken alıp gitmişti bedenimden.

Ellerini götürmüş bebeğin yüreğine
Okşayarak saçlarını gri’yi aldım ondan
Bu çıplaklık parçaladı içimi
Birazdan üşüyecekti
Giydirdim üzerini yeniden.

Bir yaş aktı avuçlarıma,
Sevgiliden mi? Yürekten mi? Bilmiyorum.
Bir damla daha düştü yeniden,
Baktım gözlerine nemsiz,
Yüreğe seslendim sessiz.
Koştular ve baktılar sevgiliye
Göz penceremde iki renk
Akan damlaları bana sordular
Dilim tutulmuş suskun
Soluğum kesik ve korkak
Kapattı yürek kapısını
Çıktı dışarı beyaz ve sarı.

Koştular öksüz kadınıma
Koklayıp sarıldılar
Yetmedi onunla bir ağladılar.

Aldı gözlerinin içine beni
Gülümsedi renkler.

Kelebekler gibi kanatlanıp
Geldikleri yere gittiler.

O muhteşem gözlerini öptüm
Kederli bir gece türküsü
Duyuldu uzaktan kulağıma
Martılar yaklaştı pencereme
Yıldızlar aydınlattı odamı.

Uzandı yatağıma kadınım
Okşadım beyaz yanaklarını,
Hepsi bu anı gördüler
Ve öldürdüler geceyi o vakit.

Elleri ellerimde uyuduk

4

İstanbul çıldırıyordu
Çıldırıyordu İstanbul.

Birden güneş belirdi yüzümde
Ne martılar aynı yerin de
Ne yıldızlar gök yüzün de
Nede kadınımın elleri ellerimde..

24.06.11
03:00
İstanbul