Gelenler
Gidiyordu.
Hem de bakmadan arkalarına.
Geçen ayda geçtiler buradan,
Söylenilene göre yıllar önce de.

Biraz önce konuştu
Yaşlı mı yaşlı bir adam,
Kulak verdim sesine,
- Gel götüreyim seni buradan
Ben sokakta yatan adam,
Yoksul olsam da!
Doyururum seni Neriman.

Seslendiğine baktım bir süre,
Fark etmedi gördüğüm korkusunu,
Ve onca insan bihaber bundan,
Ağır ağır bakmadan ardına yürüdü Neriman,
Adam sidik kokuyor ki sorma!
Bende olsam durmaz kaçardım yanından.

Beyoğlu sokaklarını bilirsin,
Dolambaçlı ve yokuştur yolları
Eksik olmaz ihtiyarlar
Ve morarmış bedenini satanlar.

Ben akşam çay’ını yudumlarken
Geçti yanımdan onlarca Neriman,
Masa kıyılarında göz kırpan ki onlar,
Ve kuşkusuz olmasaydılar
İkinci çay keyfinden mahrum kalacaktı dudaklar.

Biraz önce!
Çıkıp geldi yeniden,
Yarım kalan türküyü
Duymak için Neriman.

Yerinden ekmeğiyle kalktı adam,
Yüzün de tükenmiş sözlerin burukluğu.
Elbisesi gri,ayakları beyaz ve topuksuz
Koşmaya başladı Neriman.
Yaklaştı ve uzattı başını;
Heyecan’dan kalbini tuttu
Okşamaya başladı yanaklarını,
Elde etmenin mutluluğu ile adam.

Yol aldılar gözden uzak duvar diplerine
Sokak bitimine gelirken durdu adam,
Dönüp baktılar arkalarına,
Şaşırdım bu olana,
Kuşkusuz şaşıran yalnızca ben,
Şu aç kedinin dönüp ardını bakmasına
Bir parça ekmeğe kucağa atlamasına.

Şimdi uzaklar gözlerden
İki sokak ötedeler
Açların toplandığı yerde.

Bir mandal gibi sallanan bedenlerin,
Rüzgar’a yenik düştüğü
Düştükleri toprakta filizlenen
Ki filizlenen yalnızca bizler,
Yoksulluğa rağmen paylaşan
Ve ekmeğini bir kediye uzatan,
Buna yalnızca sevinen bizler..

Korkumuz yalnızlıktır
Yoksa kemirir dişler dudakları,
Dudaklar kan içinde ve ıslak,
Ve bile bile akıtmışsak toprağa,
Erkeklik şanından değildir hani,
Nede bir düşmana nispetten
Kuşkusuz nefrettendir
Musluktaki suyu kesilenler
Ve bizler gibi susuz geberenler
Onlar bunu iyi bilirler..

Beyoğlu/İstanbul