0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
902
Okunma
Sarı bir hüzündü
Başaklardaki.
Salınarak rüzgarlarla
Birbir eğiliyorlardı
Kendilerini yetiştiren insanoğluna.
Kızıl bir gurur,
Başağın son hali ekmek
Çıktığında binlerce daneden bir tek.
Öyle şişmişti ki göğsü gururla,
Görevini yapmış olmanın verdiği o mağrur
Dik duruşla, teslim oldu küçük çocuğun ellerine
Sıcak bir gülümseme yayıldı insan yüreğine.
Siyah bir öfke,
Gibi kapladı son saat
Çıt yok dört yanında sessizliğin sesi
Toprak sardı bir ana gibi insanoğlunu
Kıyamete kadar hiç bırakmayacak.
(Haziran 2011 İstanbul)
5.0
100% (1)
