Sen gidersin ya mavi şiirim,
Peşinden gökkuşağına sarılı hayallerim iner rüyalarına
Ve ansızın, anıma girer bir deniz kızının gözyaşları
Uzaktan acılı şarkılarım okunur kulağıma
Gecenin hüznü hala karanlıkteyken solar gülümsemelerim
Gidersin ya, ondandır işte hep kapkara haberlerim

Sen gidersin ya mavi şiirim,
Amaca ulaşmayan emellerim, bir tutku umudu
Ve bir sabah vaktinin doruğunda kalmış korkusu
Siner, alev yangını aşklarımın akşamsefalarına
Korkar geleceğinin kararacağına, geçmişin acısına

Sen gidersin ya mavi şiirim,
Ardından saklı kalır soğuklar
Ve ezberlettiğim heceler eksik kalır puslu aynalarda
Hüzünlü iklimler düşer göz uçlarıma
Aşk da gider belki, yalnızlık kalır ardıma

/Hasretliğe düşü,
Sokağa şarkısı,
Yalnızlığa isyanı,
Ve sonsuzluğa mavi şiiri/

Bir bilsen mavim
Kapalı gözlerimi bulut damlaları öperken
Gidersen eğer, beyaz sayfalarıma zifiri düşer
Bir cemre havada kalır ve mahcup olur dudaklarım
Anlatamaz derdini,
Bir ayaz mevsimi yaşanır,
Ki tam zamanıdır şimdi
(Bilmezsin sen)

Ve mavi şiirim,
Kirpiklerinde güz sancısı bir veda ile,
Hüznün eşsiz sessizliği
Konarken gül bahçemden dikenli avuçlarına
Ve yıldızları öpen bir ayın gözlerinin sorgusunda
Seni bekler kanatsız güvercinlerim
Giderdin ya başkalarının satırlarına
Tam o vakit çocukça hislerim düşer tenhalarıma
Ve iç ağlamaları olur bir hikayenin
Süresi dolmuş geçmiş zamanlı tümcelerin

Mavim, mavilim
Herkes gider sende gidersen
Sardunyalar dokunur güneşin kızıllığında
Dert anası kucaklarıma
Geriye aşkın gözyaşları kalır,
Ve dudaklarında akşamdan kalma ayrılık haberleri

Sen gidersin ya mavi
Bulut öpsün seni şimdi
Ve yüreğimdeki sevda iniltileriyle
Kutsasın seni gökyüzü
Ve sende öp bulutu
Gidersin şimdi sen,
Git gideceksen
Sayfalarımda izin kalsın
Senden bir haberken...

23.06.11




(İlknur Karaca)