bana yaptıgın şakaları
söyledigin şarkıları
parlayan gözlerini
cennet kokan ellerini
kirli sakallarını
rüzgarda dagılan ince sac tellerini
terinin üstüme sinmesini bile özlüyorum biliyormusun

insan bunca şeyi özlermi diyeceksin şimdi
senin attıgın adımın sertliği bile bir anlam tasırdı benim için
sana hiç söyledim mi?

belki çok şey söylemedim sana çok şeyleri içime atmışım gibi
sana aşkımı haykırmayalı nekadar uzunn zaman olmus değilmi
meger dünya derdine ne cabuk düşmüş aklım çokta matahmış gibi

ya sen.. sende başka dertlere düşmedin mi?
biz ne ara bıraktık aşkı sevgiyi
özlemiyormusun sen beni
sarılmak istemiyormusun eskisi gibi
elimden tutup uzaklara savurmayacakmısın derdi kederi
yorgunum sensiz bilmiyormusun sanki

kalkamıyorum işte dimdik göklere
bitkinim bittim gidişinle ...
oysa gelişin böylemiydi
ellerinde umutlarla kapımda duran o ışıl ışıl gözlü erkek
nereye gidiyorsun şimdi
dur demek için ölüyorum işte
sen anlardın söyleyemediklerimi
yine anla dur dursan ne olurki
bıraksak savaşmayı aynı yatakta barışı yakalasak
sevgimizi öksüz bırakmasak
hayalerimizdeki çocuklarımıza kıymasak
yapmasak be sevgili
yapmasan yokluğunla beni sınamasan gitmesen bitmesen bitmesek

çokşey istiyorum belliki sen gideceksin hatta gittinde ben yine kendimi kandırıyorum belliki
ugurlar olsun sevgili
seni özleyecek minik kalbim küçük ellerim hep derdin ellimden tutan sendin
sen artık yanlızca sensin bensiz sensin...