Sesini çok özledim; gözlerine hasretim
İnan kendimle bile konuşmuyorum artık
Bendeki sensizliğe, asla yok cesaretim
Dokunma gözlerime, ufuk gibi bulanık

Sokakları dolaştım; gözlerim dalgın dalgın
Gönlü avutamadım, bugün ne yaptımsa da
Zâten eskiden beri, hicrâna hayli dargın
Gidenler gitti işte, kul gibi taptımsa da

Adını andığımda, bir gör onun hâlini!
Şımarıyor âniden yetim çocuklar gibi
Bir bebek gibi alır, koynuna hayâlini
Sever onu her gece tenini koklar gibi

Artık bastıramıyorum, kalbimin isyânını
Âh minel aşk! nidâsı, kulaklarımda sâdâ
Sevdan sarmış gizlice, içimin her yanını
Sana mağlubiyetim sükûtumda hüveydâ

Bir kere seni duysam, susar sessiz feryâdı
Sensiz gecelerde biz, bir yetim gibi kaldık
Bak yemin ediyorum, sensin onun muradı
Sensiz gecelerde biz, şu dünyada bunaldık

Bir kere seni görsek, biter ızdırabımız
Yıldızlar karanlığı bir senin için kovar
Dönüşün şerefine, akar aşk şarabımız
Hayalin de gelir ve buz ellerimi ovar


Soner ÇAĞATAY 22 Haziran 2011 / Wuppertal / Almanya
Kelime:
Hüveydâ: Belli, açık, görünen

Not: Şiirime tatlı sesiyle duygu katan Gam_Seli’ye kalben teşekkür ediyorum.