1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
761
Okunma
Geçen gün sandıkları karıştırırken lise yıllarımdan kalma platonik gençlik aşkı ve ergenlik sancılarının bütünleşerek oluşturduğu bir şiirimi buldum. Elbette ki oldukça amatörce. Karmaşık imgelerin bulunmadığı, duyguların basitçe ama samimi bir şekilde anlatıldığı bir çalışma. Aslında ben masumiyyetini beğendim ve paylaşmak istedim.
Saygılarımla,
sen bilmezsin
ama ben seni çok sevmiştim
ne zaman çiğnesem
sana benzettiğim yağmur tanelerini
canım acırdı
tabii sen bilmezsin
ben o şiirleri sana yazardım hep
ne kadar kalabalık olsam da
sen olmayınca yalnız kalırdım
yalanlar söylerdim sana
benim ol diye
olmayacağını bile bile
boşver zaten olmadı
sen bilmezsin ama
ben biliyordum
senin beni sevmediğini
dahası da var
belki bilmiyorsundur
görmüştüm ikinizi elele
ben bir duvarın arkasında yalnız
elimde sana topladığım çiçekler
ağlamıştım
sen bilmezsin ama
bilmiyorum belki de biliyorsundur
ben seni çok sevmiştim
artık biliyorsun,
Cevap Yaz