Aylardan hazan günlerden hazin
İçimde dize vuran
Bin ağıtlık sızım...

Acının ıslığı duyuldu
Sur’un sesinde...
Hangi tebessümün dalına tutunur yüzüm

Gidişine yanarken içimde hüzün...

Bir sonbahar 13’ü
Ölümü öldürdüm gözlerinde
Ölüm bile ağladı
Kapanan kirpiklerinde...

Şimdi yürekte yatar
Eski bir toprak
Ruhta dolaşırken inceden hasret
Titrer gözün haresinde
iki damla yaş
Kasımın yası
haziranda çıkar matemin turlarına
yavaş yavaş...

Düşer hatıralar ömür sayfalarından
Yarına çıkmayan günlere inat
Yazar seni bugünlerime...

Sızlar yokluğunun ayazı
Hayatın kanatlarında
Sensiz kalsa da zaman
İşler hayalini yürek takvimine
tel tel
ilmek ilmek...

Gidişinin yoluna dikilir
sessiz çığlıklar
Keser gözyaşımı hırçın bir rüzgar
vakitsiz gelen acıya
bilenir intizâr..

Kimsesizliğimde üşür yokluğunun elleri
Kanar gözlerimde yalnızlıklar..

Gün gün sayılır hasret
Siner göz sürmelerime hüzünler

Aydan düşer acının tutunmaları
dokunup kirpiklerime
Yağmur makamında süzülür gamzelerime
içli bir fasıl...

Gebe kalır özlemine yıllar
Yıllar ki,
sensizliğimden seni doğurur yeniden

Hiç ölmedin ki bende...

Heyhat!

13 kasım anısına...

19.06.2011




Arzu Karadoğan