10
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
1786
Okunma

ben bu kaldırımlardan yürüyüp gidebilirim sevgili
sen kalabilir misin çatılarla bir başına
şehirlerin izbe göğüslerinden sesleniyorum sana
kimselerin ardında/ kalmadan/ gitmeleri bildim
dahası kimse gitmesin ben gideyim
yaşamayı bilemedim sevgili
ölmeyi hiç
hiç(i) tadamadım
eşiklerde kaldım
harflerin ince kıvrımlarından patlar yanardağlar
helak olur evreni düşüncenin
her ağaç dalında bir dilek uçuşur
düşer rüzgarın koptuğu yere sevgili
kaldırım taşlarından zerrelerimi süpürür hakikat
ben gitmeye tutsak gözlerinden tutunarak
..............................
5.0
100% (21)