ruhum göğe çıkar nur yüzünü görünce
’yerdedir rahmet’ diye yağmur düşmez toprağa
ardında bıraktığın yollar sırattan ince
sen her mevsim baharsın hazan değmez toprağa

kardelenler ne bilir baharın cilvesini
eli kınalı kızlar su doldurur pınarda
bir yalana satarım kahvenin telvesini
seni görmeyen falcı bakar fala mezarda

gözleri sana varmış şimdi kör dilenciyim
bir evliya duasına sarılmış dudaklarım
sen bende birsin ben sende biriyim
duam ukbaya varır ben o gün duraklarım

sebeplere yamalı benim şu gezmelerim
benzer çöllerde gezen mecnun adımlarına
bu derdin dermanı durur sinem’de derim
ben hep dünde kalırım sen giderken yarına

gönlüm kapında bekler o ki sadık bendedir
o ki ; gülüşünle birden erer kemale
ilanihaye hüznün korkusu da bendedir
durbilmez susuşunla yollar gider muhale

-ne desem boş-