7
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1464
Okunma
gölgeni bile severim senin
üzerine sıcağımı serecek kadar hem de
dedi
üşüme diye
yakıyorum bütün resimlerimi
siyah beyaz akıyor gözyaşları zamanın
gözlerimin en mahrem yerinden
gözlüyorum ellerini dedi
ki öpülmek için yaratılırmış bazı güvercinler
öyle soluksuz kaldı gece
çırılçıplak karşımda
ışıdı tüm sular, kabardı okyanus mavi
kavi rüzgarlar akıp geldi nefesinden
gölgen gölgemin koynunda
nasılda sıcak
ellerimi bıraktım yürüyorum sırat’ında
ki bozulmuş tüm yeminler okunuyordu suratında
üfledi bir dilek tutup içinden, söndü yalnızlık kandili
avuçlarında sabahlamak dedi, sürerek gövdemi namluna
gözlerimin yeri yok bakmazsan
kendim, kendimin kıyameti
nasılda soğuktu alnın yaz ortasında
ne yapılır bilmem, bana bıraktığın bu can’la…
5.0
100% (5)
Cevap Yaz