Hiç yabancılık çekmedim gidişine
Tanıdık bir hüzün oturmuştu kirpiklerime
Bu sefer hazırlıklı idim.
Artık acımayacaktı sol yanım
Önce yavaşça süzülüverdin göz bebeklerimden
Düştün bir sahil kasabasının kirli varoşlarına
Ağır kokulu sokaklar, terk edilmiş duygular...
Ellerime değen bir yalnızlık,
Açmazlarına takılıp kaldığım kül rengi kederlerin çığlığı
Şişkin ve hüzün dolu saatler
Yürekleri adımlayan kaçamak sözlerle,
Gevşemiş mil gibi ekseninden fırlayan düşlerimdin...

Hiç damlalar düşmedi bu sefer gözlerimden
Hazırdım bir veda sonrası savrulmaya
Kopkoyu bir sus tabakasının altında saklıydı sözcüklerim
Sızlayan tabanlarım
Güçsüz bacaklarım
Katılaşmış duygular
Gözlerimde boşa giden ağlama isteğim
Kemirilmiş geçmişin mutluluğu
Çiğneyip tükürülmüş günler
Yarılmış ellerde, yarım kalmışlığımsın!

Sen ki kirli vicdanını benimle temizledin
Hoyratça bir edayla kopardın içimdeki çocuğun saçlarını
Şimdi indirme bakışlarını
Serpintili rüzgâr çarparken yalanlarını yüzüne
Boyun eğilmeyecek
Raslantısızlık eseri, sana rastlayan duygularım
Sağır bir kapının eşiğinde duruyorum.
Artık benim olmayan bir sesle sesleniyorum
Kendime yabancı uykularım...

Günahlarını benim saf duygularıma katık yaptın
Bir öfke denizinde yalanlarınla kaldın!
Ve... Yıkandıkça temizleneceğim sandın...
Bütün duygularım vahşice talan ettin,
Ağzının kenarında savruldu salyaların.
İçimde büyüttüğüm dikeni çıkarıp batırmak istiyorum da
Sana kıyamayıp tekrar yüreğime batırıyorum
Bedenimde büyüyen içi sen dolu çıbanları
Sıkıp söndürüyorum,
Sıktığım her yerden taptaze yeniden baş veriyorsun...

Öfkeyle saldırıyorum kendime
İçimdeki kadını boğuyorum kendi ellerimle
Korkutup susturuyorum.
Hadi kaldır bir kez daha başını
Baka bilecek misin gözlerimin içine!
Söyle yarım kalmış yalanlarını
İade ediyorum sahibine kiralık duygularını,
Ve sahibi sensin masallarımın,
Bitsin artık bu hikâye!!!