İnsan umut ettiğince yaşarmış.
Yollar aşınmakla tükenmezmiş.
Israrla ve sürekli,
Her defasında,
Hep bir dahaya,
Bir dahaya,
Yol alırmış umutlar
Sonrakini
Sonrakine devrederek.
Devri alem eyleyerek.

Umut.............insan,
İnsan.............mücadele,
Mücadele........karmaşa,
Karmaşa.........cesaret,
Cesaret..........yaşamak,
Yaşamak.........umut,
Umut..............insan,
İnsan..............umut,
..........................
Bu kısır bir girdap.
Veya bir sarmal.
Yada bir anofer.
Kim bilir!
Yaşamın sarmaşığı belki de!

Sarmaşık...
İçinde bulunduğu karmaşadan başka bir açı oluştururmuş,
Yön tayin edermiş,
Yol bulurmuş kendine,
E bizim yolumuz nereye...
Dönüp duralım bir ileri,
Bir geriye.
Hesap kitap
Kime ne!
Gün ölüp devran döndüğünde
Herkes dönecekmiş kendi derdine.
Dön başa sor kahyanın keyfine
Kulak versin yüreğinin sesine
Ad-ını sen koy bu şiirime...

Haziran 2011
SSD