Bakraç’a koydum yüreğimdeki kucak kucak sevgiyi
Herkese dağıtmak içindi benimkisi
Avuç avuç dağıtmak sevgiye çağırmak içindi herkesi
Kalpleri birleştirmek dostluğu kemikleştirmek içindi
Kara kalın kaşlı siyah gür bıyıklı dedesinden
Yanık tenli çocuklara dağıttım sevgimizden öbek öbek.

Mumların yaktığı gönüllerde
Isınmak içindi benimkisi
Kucaklamaktı düşüncem herkesi
Kalplerinde volkan olmaktı
Bedenlerinde lav
Eritmekti taşları sevgiden
Telefon direklerine tüneyen kartallar gördüm
Sevişen gözleriyle kanatlarıyla öpüşen
Özgürce uçan Ovacık’ta
Munzur’un soğuk suyunu avuç avuç yudum yudum içtim
Gözelerde suyun kalbine girdim
Buz oldum
Susayan körpe vücutları söndürmek istedim
Üşüdüm titredim
Gönüller sıcağında
Terledim sırılsıklam oldum
Rüzgarında fırtına oldu gönlüm
Sevgi yağmurunda yıkandım
Saz çalan nağmeleri
Canları alev alev yakan
Göz kırpan Munzur’un
Sevdasından kor olan
Duman olan özlemlerle tanıştım.

Bir tebessümü armağan gören gönüllere
Bakraç’ımın kapağını açtım
Kucak kucak tebessüm dağıttım
Sonunda kapağını açık bıraktım bakraç’ımın
Alev olsun duman olsun istedim
Güneş’in kucağında buharlaşsın istedim
Sevgilerin hava olmasını nefeslere dolmasını
Toprakta açmasını istedim
Havada yıldız olmasını
Göklerden yağmasını kara kalplere
Sevgilerle aydınlatmasını istedim dünya’yı
Bulutların Munzur’un zirvesini sarmasını istedim
Topraktan fışkırmasını
Gözelerde Munzur’a kavuşmasını
Çimenlerin arasından kıpkırmızı
Lalelerin açmasını istedim
Bakraç’ımın kapağını hiç kapatmadım
İçmesini istedim susayanların
Sevgisizlikten
Güneş’i izledim herkesin kalbine dolmasını
Isıtmasını bekledim
Durdum düşündüm
İçimdeki fırtına’nın sevgi çiçeğini hiç koklamamış
Zavallıların kalplerinde tufan olmasını istedim.

OSMAN ÖZTÜRK
BAKRAÇ ŞİİR KİTABIMDAN...