Koruluklar üzüm asmalarıyla çevrelenmişti en son...
Duvarlar betondan yoğrulmuyordu
Ve
Gri yeşile vurmuştu
Monoton bir gün değildi herhangi biri için ..

Beraberinde getirebileceği sevgi kırıntılarını yola serpmişti adam..
Kalbinde kalan yanılsamaları yansıma sanıyordu.
Onu;
Sevdiği mi anlamıyordu,
O sevenini mi taşıyamıyordu...
Bilinmez..
Bir yara vardı sinesinde sızlayan.
Zannediyordu ki serperse yüreğini; taşımak zorunda kalmayacak aşkı omuzlarında...
ve yüreğini kuşlara bu yüzden hediye etmişti bir öğle vakti.

Kuşlar asmaları kemirdi tadına doyamadığı sevgilerin üzerine...
Koruluklar o günden bu güne ıssız
Ve beton artık duvarlarda yoğruluyor..
Kuşlar da aç...
Serpilen sevgilerin üstüne sığırcıkların
Yürekli bir adam kalmadı sığınacakları
Kalmadı
Ve kuşlar bir daha aç kaldı.

Asena Gülsüm Güneş