Elâ gözlerinden bana süzülen manâ’lı bakış,
Ruhuma işliyor şevkle inceden inceye nakış,
Yanan şu bağrıma akar fer’inden çağlayan akış,
Yüreğinin pınarından aşk bâde’sini içiyor.


Candan vurulmuşum sana köz köz oldum yana yana,
Rüzgârınla savrulurum yüreğim döndü biryan’a,
Sensiz geçen gecelerim benziyor çölde üryan’a,
Hasretin sinemde yara akıl kendinden geçiyor.

Gözlerimin bebeğine hayalinden resim yaptım,
Özleminden türlü türlü huyları illeti kaptım,
Şaşkın oldum düz ovada virane yollara saptım,
Susuz kalan dudaklarım seraptan umut seçiyor

Sarılsam bir kere aşkla kokunu içime çeksem,
Açık kalır gözüm seni hiç görmeden gideceksem,
Hasretin tohumlarını kurak topraklara eksem,
Fışkıracak silüetin lakin toprak mevt saçıyor.


Ashab-ı keyf yıllar sonra aşk ile uyanmadı mı?
Ferhat Melik’in sözüne Şirin için kanmadı mı?
Züleyha Yusuf’a nihan içten içe yanmadı mı?
İnsanın hayatı aşktır yaşayan hasret biçiyor.


Ayrılıklar bizim için mevlam yarattı ne için!
Aşk bade’si zehir olsa gözleri kapalı için!
İster vuslatı yaşayın isterseniz hasret biçin,
Umursamaz sebeplerden nice fırsatlar kaçıyor.