Çok çok güzel şiirleri yazmak senden,okumaksa benden can, her yaznı şiir çok anlam ve manidar bir kalemin var bunu söylemem bile aslında abesle iştigal..

Sevgi azalınca, kusurlar artar.” sözü ile başlamak istiyorum. Sevgi Bir kimseye veya bir şeye muhabbet besleme hissidir o. Kimilerinin girdabına tutulup, deli divane olduğu içinden çıkılamayan bir labirent. Kimilerine ise kadrini pek bilmediği insanın doğasında bulunan bir cevher. Tanımı ve tarifinin, tanımanın ve tahrif etmenin ötesine pek geçemediği bir anafor. Tutulanı sonu gelmeyen serseri hayallere duçar edip, tutanı gökyüzünde yıldızlar kadar berrak ve özgür kılan…

Sevmek insanın kendi kendisini aşmasında gizlidir. O zaman karşılık beklemeden sevmenin seyrülseferi tamamlanmış olur. O zaman, diller aşka gelmeden yüreğin volkanıyla parıldayan gözler konuşur. İnsana hayat veren, onu kendi çıkmazından kurtaran, yüce ve asil bir varlık haline getiren düşünüşün yaşama geçirilmiş kompozisyonunu sergilenir. O zaman teslim olmuştur tüm isyankâr duygular. İşte o zaman mutmain olmuştur, şehvet ateşinin kor haline getirdiği maşuklar.

Senin sevdan yedi beni bitirdi
Üç günlük ömrümü sona getirdi
Zalım gurbet seni aldı götürdü
Senden ayrı geçen yıllara yazık

DURAK'ım der dertler benden gitmiyor
Hiç bir/şey hasrete çare etmiyor
Kavuşmak isterim gücüm yetmiyor.
HASRET'le geçen yıllara yazık...