Ey hayat...
Yeter artık!
Çok oluyorsun
Hesabı çoktan kapattım seninle
Ne verdin ki bana
Ne istiyorsun

Ulu çınarları deviriyorsun
Döktüğün yaprağımı savuruyorsun
Baharımı kışa çeviriyorsun
Çığ olup, düş artık eteklerime
Ne duruyorsun!
Karlarının altında
Yeşereceğim

Geldiğim gibi giderim beyazla
Mutluluğun az, kederin fazla
Getir tüm dertlerini sırtıma yasla
Belki bir şiirle, bir sazla
Bir duayla, bin niyazla
Yeşereceğim

Güneşli günlerini kendine sakla
Paranla pulunla kendini pakla
İstersen gülmeyi tümden yasakla
Üstüme yığdığın kara toprakla
Yeşereceğim

Tükettin nefesimi
Sağır bıraktın sesimi
Kır artık göğüs kafesimi
Bir kuşun kanadında
Yeşereceğim

Kaybedeni oldum tüm savaşların
Büyüktür bunda senin başarın
Dizilse de kurşuna kalp atışlarım
Bir namlu ucunda
Yeşereceğim

Hasret bıraktın bir kara kaşa
Bilirim yazılan gelecek başa
Başıma dikeceğin o mermer taşa
Düşen ilk damlada
Yeşereceğim

Haklı haksızdan hesap soracak
Bir mayıs sabahı meydan dolacak
Kör zindanlarına güneş doğacak
Köksüz dar ağacın çiçek açacak
Gördüğün her yer Deniz olacak
Nefes nefes, renk renk, kucak kucak
Yeşereceğim

Ş.Dönmez 17/05/2011