Sen Ben’deydin..

Çünkü Kimsenin bilmediği bir Yüz’ün vardı Ben’de..

Kimsenin göremediği

Baksa da bilemediği..



Sen Ben/de’sin…

O yüzden hiçbir Gölge’den almıyorsun Varlığını

Aynalarda saklı bir Yüzün/m var

Kimsenin bilmediği..



İçimde Kocaman bir Boşluk

Bir kuyu bırakıyorum geride,

İçi küf kokan rutubetli bir Geçmiş..

Geri dönüşü olmayan.



Kalbime Karşılık Bir Kalp’tin..

Manevi frekansların bütünüyle,

Ruh’ların titreşimiydi

Gönüllerin iletişimi.



Sen Bende’ydin..

Olmadığın her gece’nin sabahında

Bir intihar bırakıyorum yatağı’ma/na

Bir Ruh yok oluyor Sensizliğinde..



İyimserim, kötümser değil.

Çekimserim biraz.

İşgal etsem de Yüreğini,

İşgalim mecalsiz.. Hacimsiz, Hücumsuz..



Ben’din..

Bendeki Saç tellerinden isyan edip, kendimi asacak kadar,

Sende idim..

Bir sürü Sensiz kelimem var…



Aslında Yalnızız..

Birbirimizi susturacak kadar kelimelerimiz,

Birbirimizi devam ettirecek kadar cümlelerimiz

Kimsenin bilmediği bir Sessizliğimiz var..



Ölebiliriz…

Kalbine Karşılık; Ruhum,

Ruh’una karşılık Kalbim…

Yok olur gideriz..





Nevin Akbulut



YirmiDört-Mayıs-2011*18:00