Sen Benim Asi Yan’ımsın..

Ben Hüzün kokan Kelebek..

Bu Yürekten ilk kovuluşum değil benim..

Cehennemi isterim sıcağında..

Her Doğan Gün Ümidimi yok eden Tarafımsın…

Işık/sızım…

Güneş’in doğacağına inandırsam da kendimi saflığımla,

Olmayacak dedirten düşman yanımsın..

Her gün bir yerini parçalıyorum Şiirlerin..

Kanıyor…

Susan, korkan , ürkek bir çocuk gibi

Okuyorum…

Kendimi her defasında inandırdığım

Yalansın…

Gelmelerini tekrarlasam da

Gitmelerini ezberliyorum..

Şizofren bir istasyonda yazmaya cüret etmişim..

Okumayı becerememiş gibi.. Neyime yetmedi ki

Yine yazma saatimdeyim..

Yazıyorum kırgınlığımı..

Kızgınlığımı tırnak işaretinin içine alıp

Karalıyorum.. Kara Tahta da adın ..

Ne kadar karalanabilirse o kadar karalıyorum Seni..

Elim inat ettikçe

Yüreğim aklıyor…

Karalanmıyorsun..

Yaşanılanlar unuttu yaşananı…

Ellerimde korkunç kan lekesi..

Ben öldüğümle kaldım…

Yaşanmamışlığımla Öldüm…

Nevin Akbulut

YirmiYedi-Mayıs-2011-18:10

Paylaş:

3 Beğeni

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (3)

5.0

100% (3)

Yaşanmamışlığımla öldüm!… Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Yaşanmamışlığımla öldüm!… şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

Yaşanmamışlığımla Öldüm!… şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

YağMuRun İzİ, @yagmurunizi

3.6.2011 20:12:08

Yaşanmamışlığımla Öldüm / Ben Hüzün kokan Kelebek / Cehennemi isterim sıcağında / [Işık/sızım] / Ben öldüğümle kaldım

Peki...

Gelsin o halde...

Bir zamanlar 4 kelebek ateşin sırrını çözmeye karar vermişler, sonra hep beraber yanan bir ateşin yanına gitmişler...

Aralarında konuşurlarken 1.kelebek:

- "Önce ben gideceğim ve ateşin sırrını çözüp size de söyleyceğim." demiş ve gitmiş...

Şöyle bir ateşin etrafında dolanmış, gelmiş. Arkadaşlarına:

- "Ben ateşin sırrını çözdüm: Ateş ışık yayan bir şey." demiş...

Kelebekler buna ikna olmamışlar. Ateşin bundan daha büyük bir sırrının olduğunu düşünmüşler.

Sonra 2.kelebek:

- "Ben gideceğim, ateşin sırrını çözeceğim ve size söyleyeceğim." demiş ve gitmiş...

Ateşe biraz daha yaklaşarak bir tur atmış ve gelmiş. Arkadaşlarına:

- "Ben çözdüm ateşin sırrını: Ateş ısı veren bir şey" demiş...

Kelebekler buna da ikna olmamışlar.

3.kelebek:

- "Ben gideceğim ve ben ateşin sırrını çözeceğim." demiş ve gitmiş...

3. kelebek biraz daha cesaretliymiş. Ateşe yaklaşmış, o kadar yaklaşmış ki ateşin yalımı kelebeğin kanatlarını yalayıp geçmiş. Kelebek döndüğünde arkadaşlarına:

- "Asıl ben, ben çözdüm ateşin esrarını" demiş büyük bir heyecanla...

- "Ateş, yakıcı bir şey." demiş.

4. kelebek ikna olmamış bir türlü. Ateşin asıl sırrının bu olmadığını düşünmüş inatla. Birden arkadaşlarının yanından ayrılmış ve ateşe doğru gitmeye başlamış. Arkadaşları ne olduğunu anlayamamışlar bile. Sadece izlemeye başlamışlar. 4. kelebek önce ateşin etrafında bir tur atmış. Sonra bir tur daha ve bir tur daha. Her seferinde ateşe daha çok yaklaşıyormuş. Artık o kadar çok yaklaşmış ki alevler kanatlarını kavurmaya başlamış. Ateşin etrafında son bir kez daha dönmüş ve ateşin içine kendisini bırakmış. Küçük bir parıltı yanıp sönmüş ateşin içinde...

Ateşin hakikatte ne olduğunu sadece bu kelebek anlamış; geri gelip arkadaşlarına ateşin ne olduğunu anlatamasada...

taner1122, @taner1122

1.6.2011 10:59:53

5 puan verdi

Az önce okuduğum şiiriniz beni diğer şiirinize fırlattı.Serbest şiirde kaleminizin güçlü olduğunu görüyorum.Okurken şiire hapsoluyor insan.İyi bir kalem,müsadenizle favorimdir.Tebrikler.