sevdalıydılar dağlara
azıkları sırtlarında
düştüler yine yollara
o da peşlerinden
önce ikisi de istemedi onu
biri “bırak gelsin
ayağını taştan mı esirgeyeceğiz” dedi
üç can oldular şimdi

gün sonlarında
kamp kurdular
güneşin batışını izlediler
azık çıkınını açtılar
biri ve öteki istediklerinden
istedikleri kadar yedi
o verilenle yetindi
biri ve öteki çadırda yattı
o dışarıda

sabahları erken kalkıp
güneşin doğuşunu izlediler
kaydı birinin ayağı
yuvarlandı aşağı
öteki ve o erişti imdadına
ağır yaralıydı taşımak zordu

öteki “dönmeliyim” dedi

biri anladı bakmadı yüzüne
kapadı gözlerini ağladı içine

öteki önce bıraktı azıkları
azıksız dönmek risk almaktı
aldı azıkları dönüşe başladı

o bırakmadı birini
vahşi hayvanlardan korudu
günlerce aç susuz ve bitkin

birini ve onu ekipler buldu
anons geçtiler telsizden
“biri ölmüş
o yaşıyor
serum taktık ön ayaktan
veteriner hazır olsun
o bir karabaş”

utandılar insanlıklarından



28.08.07 - Antalya
Sıtkı ÖZKAYA