//Yırtın göğün rahmini;
Ölü doğuracak yoksa fikrim...//


Bir çırpıda sevmek istiyorum geçmişini.
Silmek hafızana doluşan ecinni düşlerini…

Sövmek ağız dolusu,
Ve bitirmek içimi kemiren endişeyi…

Şehrin ipe sapa gelmez ışıklarını çekiştirmek istiyorum;
Bilenen aydınlığına inat karartmak gökkuşağının renklerini…
Rakı masalarına meze yapmak muhabbetleri
Gömülürken mezara konacak gözyaşı şişelerini doldurmak,
Özlemek bilinen tüm hüzünleri
Mutluluğu en yakın posta kutusuna atmak için zarflamak…


İklimsiz bakışların arasında,
Yağmur ha yağdı ha yağacak derken düşeceğim fikrine.
Biriktirdiğin seni seviyorumlarını
Cımbızlayıp kırılacak kıvamdaki narin kelimelerinin arasından,

Müşterisi kalmamış bir orospunun yaralı kalbine yamayacağım…


Sokakların sağır ve dilsiz anlarında kavuşturdum
Tenimi jiletin şehvetli parlaklığına…

Başımda izansız bir duman,
Zihnimde aymaz bir intihar
Dilimde ağulu bir kelam…

Paramparça edilmiş bir yatağın ortasında
Dilime pelesenk olmuş bir dua,
Bilinmez ve görünmez tanrıya yakarışta
Hala seni arıyorum.


Öpseydin ölürdüm.
Öpseydin tersine dönerdi yüzünü çoktan dağıtmış dünya.
Eskici bağırtısına gizlenen hüzün düşerdi şehrin en metruk sokağına.
Taşları yerinden oynardı bu ölü sevici kentin…
Belki de dirilirdi kemikleri un ufak olmuş sevda.

Yüzü tanınmaz hale gelmiş bir hikâyeyi toparlama çabasındayım.
Ellerim yazmaya bu kadar yabancılamışken
Zihnimdeki bakire fikre tecavüze yeltenen kara bir güruh var.

Kelimeler arıyorum…
Bulduğum her kelimenin katline bir ferman yazıp yeni bir ölüm muştuluyorum.
Biliyorsun,

Bir Pazar;
Kanlı bir Pazar çürüdü etim.

Leş kargası kıvamında
Başımda dönen fikrimden kurtulmaya çalışırken,
Solumaya çalışırken yüzünü
Yaşama sinsi sinsi gülerken

Bir Pazar
Kahrolası bir Pazar fikrime düştün…

Parmak uçlarımda dalgalanan dumanın efkarıyla silkelerim zihnimi,
Kıyıda köşede sinmiş tüm bakışların zihnimde açtığı yarayla yaslandım arkama
Kahretsin,
Seni yine unutamayı beceremedim.

Şimdi yalnızlığın ufkumda açtığı yolda
Yaslanıp arkamda kalmış tüm sevdalara
Kışa siktir çekmeyi beceremeyecek kadar aciz yağan bahar yağmurlarını izliyorum.


Azar azar işliyor içime yokluğun
Azar azar eksiliyorum şehrinden
Azar azar ölüyorum …

Hiçbir şarkının nakaratına hapsedecek hayallerimin olmadığının farkındayım.
Kırık dökük peri masallarının ucundan çekiştire çekiştire yazıyorum bu öksüz hikayeyi.
Yamalı
Pejmürde ve küflü şimdi her bir cümlesi.

Bir Pazar
Kahrolası bir Pazar yargıla beni

Fukara gülüşlerim ve askıda kalmış sevişmelerim için
Hayta gülüşmelerin yakasına iliştirilmiş utangaç tebessümlere as beni.

Kıvrılan yol boyunca yavuklusunu gözleyen tazenin yüzüne yayılan aydınlıkta bul körelmiş kalemimi
Tut yakamdan ve alaşağı et yaşanmış tüm tecrübelerimi.

Ki;
Yorgun sokak köpeklerinin feri gitmiş gözlerindeki kadar bir yaşama sevinci düştü payıma,
Yıkılmış caminin ayakta kalan mihrabına hayran bakışların arasında
Çürüyen etimden daha ötesini gör artık…
Beni bir pazar;
Kahrolası bir pazar ertelediğim tüm sevdalarım için yargıla…




Mayıs’2011 Aydın...