24
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
2557
Okunma

iceri ]şir:Ayran içinde ekmek ezilip üstüne yağ dökülerek yapılan bir çeşit yemek.
sedir . bir tür ağaç
keçe : yünden yapılan bir tür halı
tekir: kedi ismi
caba: bedava
heba: boş yere
umur: önem verme
Nasırlı elleriyle, milletin efendisi,
Tabiatla iç içe, toprakla haşir neşir,
Muhtaç olmaz kimseye, üretici kendisi,
Kaymak ile kuymağı, yanında katığı şir.
Kâh tarlada çalışır, kâh dağın doruğunda,
Yaylasında bağında, üşenmez çok çalışkan,
Güneşin sıcağında, zemheri soğuğunda,
Her mevsimle barışık, zorluklara alışkan.
Zor işler halledilir, toplanıp imeceyle
Keçe serilmiş yerler, oturaklar ’sedir’ den,
Sohbetler hararetli, şakayla bilmeceyle,
Mırr mırr sesi geliyor, keyif çatan ’tekir’den.,
Zaman alıp götürdü, bütün bu değerleri,
Kime rastlarsam yolda, herkesin kaşı çatık,
Issız kaldı tarlalar, güzel yayla evleri,
Vatanı terk ettirdi, para denen yaratık.
Şehire indi köyden, baba oğul sırayla,
Ferah yeri bırakıp, kapandılar kafese,
Bağ bahçeden eser yok, her yediğin parayla,
Hasret kaldı ciğerler, tertemiz bir nefese.
Gözler yeşile hasret, bozbulanık her rengi,
Havası tozu duman, hastalıklar da caba,
Ne bir kuş cıvıldısı, ne derenin ahengi,
Köylerden uzaklaşıp, sağlıklar oldu heba.
Özledim ! kokusunu yayla da çiçeğinin,
Özledim ! anneciğim yoğurduğun hamuru,
Özledim ! o sesini ağustos böceğinin,
Özledim ! bereketli bolluk saçan çamuru,
Köyde yaşam hevesi başka kimin umuru ?
M.Ziya DİNÇ
5.0
100% (18)