-Kan tutar gözlerimi, sanma düşen yakamozdur yanağıma-

Üşüyen gökyüzünde yalnız
Adını haykıran rüzgarlarım vardı benim.
Kanadı yüreğinde giz, kelebeklerim vardı benim.
O zamanlar çığ düşmezdi gecelerime,
Böyle yanmazdı yüreğim asi ve perişan.
Şimdi yapayalnız,
Zamansız ve mekansız anların adamıyım ben
Yüreğimde telaşı bir serçenin.
Adı adımdı biliyor musun?
Önsözü sahipsiz kalan o tarihçenin.
Şimdi desem ki sana
Gönderme bana ayrılık vakitlerini gülüm,
Sürme hicranı gözlerime.
Ya da unut dediğimi, sen bırak işte,
Bırak; gözlerim seherlerinde paramparça kalsın gülüm.
Ve ıssız bir konuklukta kulaklarına vuslat fısıldasın ölüm.

Görmez misin?
Işıksız bir gecede yüreğimde sevdalar ölür.
Aşk düşer kül gözlerine Ankanın,
Ankalar ölür...
Gözlerinin gölgesidir düşen yanağındaki yakamoza,
Yakamozlar suskun, yakamozlar ölür.
Süpürmez hiç bir rüzgar saçlarına müptela yıldızları,
Yıldızlar göğe küskün yıldızlar ölür.
Hangi göz benim kadar ağlar sana,
Hangi göz gözlerini benim kadar görür,
Hangi göz her bakışta dirhem dirhem ölür.
Bilmez misin narından hüzzama gebedir kirpiklerim?
Bir avuç hicrandır avucuna döktümlerim.
Tarifi olmayan bir ruh halidir şimdi nasibime düşen
Ve sayısız göz yaşıdır yanağımla öpüşen.
Şimdi italik bir adın kalır geriye, kefensiz,sahipsiz
Adın kalır gülüm, adın ki nasipsiz...
Şimdi;
Ümitlerim eşiğinde intiharın,
Yollarıma pusu kurmuş korkularım
Gül dikme yüreğime gülüm; kışa çoktan alıştı baharım.

Neylersin ki
Ilık bir meltem esintisinde
Sesine hüzün bulaşmış bir adamım ben
Kızıl yakamozumda kan, gözlerim asi denizdir benim.
Oysa sen bilirsin ki
Ruhuma sarılan hasretin, bembeyaz kefenimdir benim.
Sen sanırsın ki çiçekler hep baharda açar,
Sanırsın ki boynu hep bundan bükük kalır kardelenlerin.
Bembeyaz bir ölümdür oysa bahara kar.
Kefendir yeşil tenine toprağın.
Şimdi sessizliğin sesidir dinleyen seni.
Ağlayan gözlerdir asi ve kırılgan
Ten sürme tenime,
Boynunu çoktan büktü gülüşlerim.
Dudaklarını uzatma gülüm,
Sisli bir hicrana gebedir gönlüm.
Hani dedim ya;
Kızıl yakamozumda kan, gözlerim asi denizdir benim.
Ruhuma sarılan hasretin, bembeyaz kefenimdir benim...

" Bu şiir sevgili kardeşim Serdar Erdemir’e ithaf edilmiştir.Sevgili dost isim babalığı çok yakışıyor sana."

Engin Badem