Yâr sinem üstünde aşkın közünü,
Yakan sen sanmıştım gönlümmüş meğer,
İçimde yaşayan sevgi özünü,
Söken sen sanmıştım gönlümmüş meğer.

O karıştı benim her bir işime,
Nere gitsem benle geldi peşime,
Gece kabus gibi pembe düşüme,
Çöken sen sanmıştım gönlümmüş meğer.

Bir gün dindirmedi yürek acımı,
Senden almalıyım dedi öcümü,
Başımda taşırken sevda tacımı,
Yıkan sen sanmıştım gönlümmüş meğer.

Sanaydı yıllarca ettiğim sitem,
Acıyı aşk için taşıdı sinem,
Ayrılıktan sonra içime matem,
Çakan sen sanmıştım gönlümmüş meğer.

Karalar dolmuştu aydınlık güne,
Nefretle baktırdı geçmişe düne,
Boynumu her olur olmaz önüne,
Büken sen sanmıştım gönlümmüş meğer.

Sen kuruttun dedi bağımda gülü,
Güldürdü halime ağyarı, eli,
Kalbe hüzün salıp gözümden seli,
Döken sen sanmıştım gönlümüş meğer.

Yıllarca boşuna suçladım seni,
İnan ki bu gönlüm kandırdı beni,
Sevdamın içine öfkeyi, kini,
Sokan sen sanmıştım gönlümmüs meğer.

Anladım kim imiş kavuran bağrı,
Hicran azalmadı, bitmedi ağrı,
Siyahi´yi alıp gurbete doğru,
Çeken sen sanmıştım gönlümmüş meğer.

Hasan Ilter