tut ki sabaha çeyrek bir gecenin göğsündesin
tut ki bütün viranşehirlerin amuda kalkmış
üstüne üstüne gelir zaman
ah-ı eninini bir sen duyarsın
can kaybını saracak bir el ümidi
evlerin saçaklarında dona kalmış...

paçalarından akıyor bütün ürkekliklerin
gözlerin siyaha boyanmış
tüm ağlamalarını yutmuş gökyüzü
sarpa sarmış işin gücün
gümrah saçların bile seyrelmiş hay aksi!
esmer esmer bakıyor sana
dünden kalmış hatıraların...

serçeler helezonlar çiziyor dalların eğriliklerine
imreniyor için eğreti sığışmalara
sıcak iklimler düşünce önün sıra
çöllere kanat açan
bir martıya dönüyor rüyaların

susuyorsun...
sustukça cümlelerin üşüyor
vefakar paltonun sökük cebiyle
astarı arasına sıkışıyor vaveylaların
düşmüyor, arzın endamına
yine sana kalıyor tükenmişliğin
yürüyüşüne çalım satan düşüncelerin



farkedilmiyor kimsece
ıslak gülümsemelerin
gözlerine mührü basılmış ismi
bir sen okuyorsun vitrin camlarında...

kuytu gölgeler kucaklasın firari neşelerini
usul usul yürü toprak incinmesin
karıncalar duymasin ayak sesini
yarim ...
sözcükleri bırak, lügatlar ezberlesin
konuşmasan da
anlarım seni bilirsin...

kapa şimdi gözlerini ,
baharın nazenin elleri değsin solgun renklerine
bil ki kışların hırçınlığı
baharı özleyişindendir
ve asla baharı göremeyişinden...

seherin cıvıltılı muştuları uyandırsın mahmurluğunu
uykularınca özgür düşlerin
ümitlerin kadar çoğalırsın zamanın cimriliğinde
dümen ellerinde eğer istersen
kaf dağının ardına da gidersin ...

20/05/2011 ya leyl ...