Kendi uslubunuz ölçeğinde iki dil kullandığınıza şahitlik edıyoruz. Bunlardan birincisi soyut diğeride remzi olmak üzere bir dengeyi gözettiğiniz aşikar. Bu anlamda başarılı bulduğumu belirtmekle beraber Kırmızı ve sıyahı bıraz fazlaca kullanmışsınız. Gerek şiirinizin tema conseptınde, başlığında maksadınız acıkca beyan edılmısken " kırmızı ve sıyah" bu kadar tekrardan kacsanız daha yerınde olurdu dıye dusunuyorum.

İmgeleri oldukça zengin ve akustık hayale yaklasna secımle kurgulanmış. Dili tasavvufı ve felsefık temele dayansada oldukca sade bir şekilde vucud bulmuş. Kategorize etmede yada durum tespıtı yapmakta renklerden yararlanmışsınız ki; Zira “bir nesneyi-veya en geniş anlamda, bir fikri- bir diğerinden ayırt etmek için kullanılan en kolay yol, renktir”
Yüklem bağlamında öznesıne anlam bakımından da kaynagına gıden doğru betımlemeler olmuş. Üstatların söyledıği gibi "Renk tercihlerimiz tesadüfler üzerine değil, kişiliğimiz ve bundan doğan ihtiyaçlar üzerine yapılır”
Burdan hareketle iç dünyanızla ilgili tematık ayrımı başarılı bir şekilde yansıtmışsınız.

Celal ve Cemal halin söze dönüşmesi. Önce beyaz sonrada bırenk olana kadar surmesı temennısyle

Emeğinize sağlık, yenı kelımelerde buluşmak dileğiyle