RAB’ bim cömert olmuş, oldukça sana,
Güzellikten yana, sınır koymamış,
Ölçü ile vermiş, diğer kullara,
Tüm güzellikleri, sende toplamış.

Her şeyin dört dörtlük, yerli yerinde,
Bedenin hatların yürek hoplatır,
Salınıp yürürken, boyun, endamın,
Seni görenlerde, akıl mı kalır.

Bebek gibi bir yüz, kaş, göz yerinde,
Kimler eğilmez ki önünde senin,
Hele azıcık da, cilve edince,
Serveti harcarlar, uğruna senin.

Pür dikkat kesilir, gören her insan,
İçlerinden neler, geçer kim bilir,
Hayaller kurulur, şuh ve derinden,
Sana kur yapmaya, yarış edilir.

RAB’ bim sana vermiş, kıymet bilmeli,
Ne akıl gitmeli, ne baş akıldan,
Güzellik gözlere hitap etse de,
Bulamazsın yarın, yanında insan.

Bektaş’ım güzellik konmaz tartıya,
Bilsinler Mahşerde alınmaz kala,
Cennet verilmez her güzel olana,
Ben güzelim diye, övünme sakın.

Bekir Yavuz
2.Mayıs.2010.pazar.
Beyoğlu. İstanbul