Düşüyor dayaklarım, bir kinin sarhoşluğu
Hiçbir dağ doldurmuyor içimde ki boşluğu

Böyle vaktinden evvel düşerken yaman güne
Kanatlarım değiyor sonsuzluğun tenine

Var olmanın hazzı mı, yok olmanın sevinci
Sabırla çıkar dedin derinlerde ki inci

Ben tırmandım amansız, gönderdin başka kata
İçim Fırat’a döndü, sabrım döndü sırata

Güneş yarım düşerdi, ay da düşüyor yarım
Denizim kudursa da, tükendi kıyılarım

Dökülür kezzap gibi içime bir sır şimdi
Dokunsan da anlamam dört yanım nasır şimdi

Birbirini kovuyor devirler ve de çağlar
Yankısı yok sesimin, benim içimde dağlar

Alırken geleceğin kekremsi kokusunu
Böylemi yenecektim yükseklik korkusunu

Arandım yaslayacak yer bulamam başıma
Kayıtta düşemezsin şimdi mezar taşıma

Ne askılara yer var, ne vurulur bir direk
Ne kadar yanıltmışlar, koca dünya diyerek



Hayrettin YAZICI